Familiefoto's

Familiefoto's
Familiefoto's

donderdag 3 maart 2016

Genealogisch blog 27



Journalisten

In mijn jonge jaren wist ik niet beter dan dat er twee journalisten in de familie Welling waren. Mijn vader en zijn zwager Bert Wunderink werkten beiden bij de krant, de een in Amsterdam bij De Tijd en de ander aanvankelijk in Tilburg en later in Eindhoven bij het Brabants Dagblad. Mijn vader maakte carrière als journalist en werd eind jaren ’60 van de vorige eeuw, zeker in de katholieke wereld, een bekende Nederlander. Mijn oom daarentegen werkte bij de krant om geld te verdienen. Hij was eigenlijk kunstschilder, tekenaar en etser, kortom: kunstenaar. Hij heeft vele jaren geleden in een Amsterdamse galerie eens een expositie van zijn humoristische etsen gehad, die door André van den Heuvel werd geopend.

Visite
Visite door Bert Wunderink

Toen mijn broer Jules de middelbare school voltooid had, groeide het aantal journalisten in de familie naar drie. Mijn broer specialiseerde zich in het verslaan van schaaktoernooien. Hij schreef verschillende boeken over die sport. Hij schreef ook over taalcuriosa.

Tijdens mijn vele zoektochten op internet kwam ik regelmatig de naam van Dolf Welling tegen, kunstcriticus sinds 1950 van het Rotterdams Nieuwsblad en later bij de Haagse Courant. Hij had ook vele boeken over kunst op zijn naam staan. Hij schreef inleidingen in catalogi van exposities. Bij gebrek aan verbindende gegevens lukte het me maar niet deze Dolf op de een of andere manier aan een andere Welling te linken. Ik raakte ervan overtuigd, dat Dolf Welling behoorde tot de Wellingen uit de omgeving van Pijnacker, dus geen familie.

Tot afgelopen najaar, toen ik met mijn (achter)neven een dagje Amersfoort deed. Tijdens de koffie spraken we uitvoerig over onze grootvaders, die als broers ons met elkaar verbonden. Mijn neven stelden mij de vraag of ik informatie had over Ruud en Suus Welling, de kinderen van oom Frans. Die informatie had ik niet. Beide namen zeiden me totaal niets en kwamen in geen enkele zin in mijn stamboom voor. Mijn neven vroegen me op zoek te gaan.

Dolf Welling
Dolf Welling

De volgende dag ben ik direct gaan zoeken op internet. Ik had me voorgenomen intensiever te zoeken en een vondst niet meteen weg te klikken als daar de naam Dolf Welling in voorkwam. Niet denken, dat je het weet, voordat je het zeker weet. En het duurde niet lang of ik had succes. Op een site trof ik de overlijdensadvertentie van Dolf Welling aan. Ik vond op andere sites verschillende In Memoriam, waarin, gelukkig, zijn volledige naam en zijn geboortedatum werden genoemd. Toen viel het kwartje bij mij. Ruud was Rudolph en Rudolph was Dolf. Dus Ruud was Dolf. De Ruud Welling, over wie mijn neven spraken was Dolf Welling, die voluit Rudolph Leonardus Welling heette. Geen twijfel meer mogelijk, zeker niet met als tweede naam Leonardus. Er was nog een journalist in de familie, en ook een bijzondere.

Overlijdensbericht van Dolf Welling
Overlijdensbericht van Dolf Welling

Toen ik ook foto’s van Dolf Welling vond was ik helemaal overtuigd. Ook deze man had van die grote loshangende oorlellen. Een typisch kenmerk voor Wellingen uit Amersfoort.

Ik schreef meteen een brief aan de zoon van Dolf om hem te condoleren met het verlies van zijn vader, maar ook om hem een paar vragen te stellen over de afkomst van zijn vader. Dolfs zoon, zelf ook kunstcriticus, schrijver en conservator, stuurde een week later een e-mail met de nodige genealogische informatie over zijn vader. Hij vond het vreemd een brief van een Welling te krijgen, zo schreef hij. Hij hoopte altijd op verwantschap met de Duitse alchemist Georg von Welling (1652-1727), door wie de grote dichter Goethe zich schijnt te hebben laten inspireren.

Mijn stamboom van de familie Welling groeide in korte tijd met elf personen. De zoon van Dolf schreef me, dat ik zelf maar de zus van zijn vader moest benaderen met een mailtje. Die zou dat leuk vinden. Ik stuurde de 90-jarige vrouw een e-mailtje met de nodige vragen. Vier dagen later antwoordde ze vanaf haar iPad. Ze gaf antwoord op al mijn vragen en ik moest maar eens bellen. Dat heb ik gedaan. Na een levendig gesprek met een vrouw, die je beslist geen 90 jaar zou geven, kwam ik nog het nodige over de familie te weten en had ik enkele dagen later verschillende foto’s in huis om te scannen.



Tiel, 03-03-2016

Geen opmerkingen:

Een reactie posten