Familiefoto's

Familiefoto's
Familiefoto's

vrijdag 6 oktober 2017

Genealogisch blog 227



De oude eik

Onze najaarsvakantie brachten we onlangs door in San Martino in Colle, een klein dorp in Toscane ongeveer 12 km. ten oosten van Lucca. San Martino in Colle maakt onderdeel uit van de plaats Gragnano en behoort tot de gemeente Campagnori.  We verbleven in een appartement, dat vroeger onderdeel uitmaakte van een boerenhoeve uit 1728, waar personeel van de landeigenaar woonde en waar vee op stal stond. Er werd niet alleen vee gehouden, er was een wijngaard en men kweekte olijven, fruit en graan.
De hoeve en de omringende landerijen waren en zijn nog steeds eigendom van de familie Carrara. De jongste generaties van de familie gaven het zware boerenwerk eraan en trokken naar steden als Lucca en Pistoia. Daar konden ze meer verdienen met minder lichamelijke inspanning. Het landgoed van de familie Carrara raakte in verval, waarvan een verlaten wijngaard nog een voorbeeld is. Dat de familie in vroeger dagen een machtige grootgrondbezitter was, valt tegenwoordig niet alleen uit de naamgeving van de omliggende wegen, Via Carrara, op te maken, maar ook uit de even verderop gelegen, prachtige villa waarin de familie zelf woonde.

San Martino in Colle

Tot appartement omgebouwde boerenhoeve

Toen de huidige eigenaresse, Giuseppina Carrara, het goed in handen kreeg door vererving, gooide ze het roer drastisch om. De ondernemende vrouw liet de boerenhoeve in 2000 geheel renoveren en omtoveren tot vier moderne, in grootte variërende vakantieappartementen, waarvan er momenteel één permanent bewoond wordt door een medewerker. De overige appartementen zijn bijna het hele jaar rond verhuurd aan toeristen. Ook de nabije omgeving van de appartementen werd aangepakt, een overdekte ruimte biedt de vakantiegangers de mogelijkheid ook bij slecht weer buiten te kunnen eten, wanneer de temperatuur dat ten minste toestaat. Er kwamen tafels en stoelen en ligbedden. Kortom, Giuseppina creëerde verblijven waar het heerlijk toeven is in de rust van de Toscaanse heuvels. ’s Nacht komen de wilde zwijnen uit de omliggende bossen de tuin ter grootte van 1 ha. omwoelen op zoek naar voedsel. Dat je in een wat andere omgeving komt, wordt direct na het verlaten van de grote weg duidelijk. De Via Carrara bergop is niet geplaveid.
Tegenover de appartementen, aan de andere zijde van de Via Carrara staat een enorme oude eikenboom, een zgn. zachte eik. Naar verluidt is de boom met een stamomtrek van ruim 4,50 meter meer dan 500 jaar oud. Enkele bronnen willen doen geloven, dat de boom al meer dan 600 jaar oud moet zijn. Natuurlijk is de boom vernoemd naar Pinoccio, die immers uit deze streek afkomstig was. Heel opvallend aan de boom is, dat hij met slechts 24 meter niet zo hoog is, maar vooral heel erg breed. Zo breed zelfs dat de takken ondersteund dienden te worden om te voorkomen dat ze af zouden breken. Een vreemd verschijnsel aan de boom is dat enkele takken met elkaar vergroeid zijn. Over de eik doen tal van verhalen de ronde.

Paul Welling

Ondersteunde takken

Tijdens hun terugtrekken voor de oprukkende Amerikaanse legers op het einde van de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitse soldaten de eik als schuilplaats voor de Amerikaanse vliegtuigen. Door het bladerdak van de boom konden geallieerde piloten de Duitsers onder de boom niet zien. In de winter voor de definitieve bevrijding van Italië wilden de Duitse soldaten de eik omhakken voor brandhout. De grootmoeder van Giuseppina Carrara wist dat te voorkomen door de Duitsers aan te bieden al het overige hout op het landgoed van de familie om te kappen. De eik moest en zou blijven staan.
Mede dankzij de vele ondersteuning doorstond de eik de zwaarste stormen. Vele aanvallen van insecten hadden geen vat op de boom. Ook voor ziektes bleef de eik gespaard.

San Martino in Colle

De zachte eik Pinoccio

Dagelijks trekt de eik tientallen bezoekers. In de weekeinden soms honderden. Wandelgroepen picknicken onder de takken in de schaduw of laten zich voor de boom fotograferen. Voor velen is de plek onder het enorme bladerdak bij uitstek geschikt voor yogaoefeningen. Anderen omarmen en knuffelen de boom. Fotografen schieten er menig plaatje. Voor kinderen is de eik een aantrekkelijke speelplek, je bent zo een paar meter van de grond. Turnsters doen oefeningen aan linten die ze aan de takken hebben vastgeknoopt. Weer anderen zitten stil onder de takken en laten hun gedachten de vrije loop op zoek naar innerlijke rust. Geliefden zingen elkaar hun genegenheid toe of gaan voor elkaar op de knieën.

Tiel, 6 oktober 2017

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten